Br. Romuald Szczałba

Dzisiaj, 8 lutego 2020 roku, mija 12 rocznica śmierci br. Romualda Szczałby, Kapituła prowincjalna w 2002 roku uhonorowała go tytułem: „Ojciec Prowincji”. Był poszukiwanym i oddanym spowiednikiem. Zmarł w opinii świętości. Trwają przygotowania do rozpoczęcia jego procesu beatyfikacyjnego.

Br. Romuald Szczałba

 

Br. Romuald (z d. Józef) Szczałba urodził się 5 stycznia 1915 roku w Luborzycy jako syn Piotra i Marianny z d. Jurek. Uczył się w szkołach powszechnych w Woli Luborzyckiej, Pietrzejowicach i w Luborzycy, a następnie, w latach 1928-1931, w Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie. Do Zakonu Kapucynów Komisariatu Krakowskiego wstąpił 20 sierpnia 1931 roku w Sędziszowie Młp. Śluby proste złożył 29 sierpnia 1932 roku w klasztorze nowicjackim, a uroczyste 6 stycznia 1936 roku w Krakowie. Nauki gimnazjalne, studia filozoficzne i teologiczne odbył w latach 1932-1939 w Studium Filozoficzno-Teologicznym kapucynów w Krakowie. Jako kleryk przez 3 lata prowadził administrację czasopisma Pokój i Dobro, pracował jako korektor i pomagał w drukarni. Państwowy egzamin dojrzałości złożył 28 maja 1935 roku w Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 3 września 1939 roku w Krakowie.

W związku z wybuchem wojny 4 września 1939 roku wyruszył na wschód i dotarł do Lwowa. Początkowo zamieszkał u Sióstr Franciszkanek, zastępując chorego kapelana, następnie w 1940 roku został mianowany wikarym parafii św. Antoniego z rezydencją przy kościele Sióstr Franciszkanek, a od października tego samego roku przeniósł się do klasztoru kapucynów na Zamarstynowie i tam pozostał do maja 1946 roku. W latach 1941-1942 studiował teologię w lwowskim Seminarium Duchownym, przygotowując jednocześnie dzieci do I Komunii św. w Zakładzie dla osieroconych. Od 1942 roku prowadził kancelarię parafialną, a w 1944 roku został mianowany wikarym parafii św. Franciszka z Asyżu.

14 maja 1946 roku w ramach repatriacji powrócił do Krakowa. Pracował w następujących placówkach: 1946 rok w Krakowie, następnie w parafii Mikulczyce na Śląsku (obecnie Zabrze) jako wikary; 1947-1948 w Wołczynie jako wikary miejscowej parafii i administrator parafii w Krzywiczynach; 1948 rok w Pławniowicach (obecnie Gliwice), pełniąc posługę proboszcza, katechety i kapelana Sióstr Benedyktynek; 1948-1950 w Bytomiu jako wikary parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i katecheta; 1950 rok w Nowej Soli, gdzie najpierw był wikarym parafii św. Michała, a następnie, w latach 1950-1951, jej wikarym substytutem; 1951-1956 w Krakowie jako spowiednik wielu zgromadzeń zakonnych. W latach 1956-1959 był wicedyrektorem kleryków, 1957-1959 wikarym krakowskiego konwentu, a od 1959 roku przez 32 lata (do 1991 r.) pełnił posługę sekretarza i ekonoma prowincjalnego. Jednocześnie, w latach 1952-1968, wykładał w WSD kapucynów liturgikę, teologię pastoralną, języki: łaciński, grecki i niemiecki, natomiast w WSD karmelitów bosych w latach 1961-1964 oraz u franciszkanów w Krakowie, w latach 1966-1967, teologię pastoralną. Jako sekretarz Prowincji opracował od nowa registraturę kancelarii prowincjalnej.

Kapituła prowincjalna w 2002 roku uhonorowała go tytułem: „Ojciec Prowincji”. Był poszukiwanym i oddanym spowiednikiem, zawsze oczekującym i do końca swojego życia dyspozycyjnym dla penitentów, a w szczególny sposób dla wielu kapłanów, którzy często korzystali z jego posługi. Zawsze żywo zainteresowany wieloma sprawami i zatroskany o Prowincję oraz o braci. Pozostawił po sobie pamięć człowieka Bożego, pełnego pokoju, pogody ducha i dobroci. Do swoich rozmówców i penitentów często zwracał się słowami „dziecko kochane” i tak też nazywali go współbracia. Zmarł w opinii świętości 8 lutego 2008 roku we wczesnych godzinach rannych w swojej celi zakonnej w krakowskim klasztorze, przeżywszy 93 lata, w Zakonie 76, w kapłaństwie 69. Został pochowany w kapucyńskim grobowcu na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Opracowanie: Br. Tomasz Protasiewicz OFMCap

Biuro Prasowe Kapucynów - Prowincja Krakowska